Daphne Deckers verrast iedereen met gênante actie: Diarree op trui van Richard!
We zijn met z’n allen nog maar net bijgekomen van Daphne Deckers en dat verhaal over d’r niet-zwetende billen of ze komt wéér met zoiets raars op de proppen. “Diarree op de trui van Richard!”
Wat zal de hoofdredactrice van de Vrouw zich elke keer weer wezenloos schrikken als ze de column van Daphne Deckers binnenkrijgt. Het is vast een heel lieve vrouw, maar er zijn toch ook grenzen? Ze schreef onlangs al een heel stuk over dat ze slaapt zonder pyjama omdat ze geen zwetende billen heeft, en nu is er wéér een stukje over haar derrière.
Last van diarree
Zo langzamerhand weten we meer over het achterwerk van Daphne dan haar trouwe wc-bril. Wat is er nu weer aan de hand? Nou, die arme vrouw had last van diarree en heeft dat op een wel héél creatieve manier opgelost.
Daphne vertelt dat ze in Spanje naar de IKEA was — weer eens wat anders — en daarna naar een nieuw lunchtentje is gegaan. “Terug in de auto zei ik tegen Richard: ’Goh, ik krijg een beetje pijn in mijn buik.’ Daarna ging het heel hard”, schrijft ze in de Vrouw.
Flauwvallen
De pijn in haar buik was enorm, vertelt Daphne, máár: “Wanneer je eenmaal op de Spaanse betaalweg zit, heb je niet veel afslagen.”
Diarree is vervelend, het is heel acuut, maar Daphne doet wel heel erg dramatisch. Die wilde gelijk naar de eerste hulp. “Ik dacht alleen maar: ik moet die auto uit, ik moet naar een ziekenhuis.”
Jeetje zeg, je zal er zo één naast je hebben zitten.
Nek bezweet
Waarom moest Daphne in vredesnaam naar een ziekenhuis? “Mijn hele nek was bezweet, mijn rug was nat, mijn hoofd tolde ervan. Ik dacht dat ik ging flauwvallen.”
Arme vrouw. Nou, ze bleef nog bij bewustzijn tot de eerste afslag en is toen in een straatje naast een padelclub gaan kakken. In een greppel. “Hup, broek uitgesjord, op mijn hurken in die greppel met de distels tegen mijn benen ‒ ik was helemaal de weg kwijt. Ik heb daar vreselijk de diarree gehad.”
Geen doekjes
Nou, eind goed, al goed. Alles eruit. Heeft ze afgeveegd met wat blaadjes van de boom? Nee. “Richard trok meteen zijn trui uit, en toen hebben we die maar gebruikt.”
Gadverdamme. De vrienden van Richard zullen nu toch elke keer eerst even checken of ze wat ruiken als hij in de buurt is. Of zal hij dat ding van de schrik in de snelwegkliko hebben gegooid?
Eén ding vergeet hij nooit meer: een rolletje Edet in het dashboardkastje.`
