Dame vergeet in de ochtend iets uit haast tijdens Zoom-call en veroorzaakt een gênant oeps-moment

Het is een veelvoorkomend scenario: je bent de avond ervoor te laat naar bed gegaan, je had nog zoveel te doen en de wekker die je instelde, is slechts een ver van je bed show geworden. Ooit dat gevoel gehad dat je ‘s ochtends nog even een paar minuutjes je ogen dichtdoet, en dat deze paar minuten uitgroeien tot een ongewild avontuur? Je schrikt wakker en het lijkt alsof je een decade in een coma hebt gelegen.

De kamer is donker, en het lijkt erop dat de zon zijn schijnwerpers al een tijd geleden heeft aangeschakeld. Een blik op je telefoon bevestigt wat je vreesde: het is veel later dan je dacht. De adrenaline schiet door je lijf terwijl je je bed uit springt. Je haar zit als een ontplofte egel, en je vraagt je af of dit een look is die iemand ooit heeft willen rocken.

De klok tikt genadeloos door terwijl je je afvraagt hoe je in vredesnaam weer op tijd kunt komen voor de zoom call die om acht uur begint. “Geen tijd meer om je tanden te poetsen,” fluister je tegen jezelf terwijl je je, in een paniekachtige snelheid, probeert aan te kleden. Een bloesje is snel gepakt, want laten we eerlijk zijn, dat kan geen kwaad. Maar in je haast vergeet je het belangrijkste detail: onderkleding. “Ach, wie ziet dat nu?” denk je terwijl je je bloesje over je hoofd trekt.

Met een vlaag van paniek zet je je laptop aan. Het scherm flitst aan, en je kunt de deelnemers al zien in hun zorgvuldig samengestelde thuiskantoren. Ze zitten netjes gekleed, stralend en met frisse gezichten. Terwijl je naar je eigen reflectie in het scherm kijkt, vraag je je af of het zo ver is gekomen dat je er echt zo uitziet. Je hebt het gevoel dat je in een slechte sitcom bent beland. Terwijl je nerveus met je haar speelt, zie je dat je camera aanstaat.

De meeting begint, en je probeert je te concentreren op de presentatie van je collega, maar je gedachten dwalen af. Hoe zal je eruitzien als je straks moet opstaan? Dan pas realiseer je je dat je maar de helft van een outfit aanhebt. Een vlaag van paniek overvalt je als je je bedenkt dat het heel goed kan zijn dat je op een onbewaakt moment moet opstaan.

“Waarom moet ik ook zo slordig zijn?” denk je terwijl je jezelf betrapt op het maken van excuses voor je chaotische ochtend. De tijd lijkt voorbij te vliegen terwijl je ondertussen probeert te luisteren en tegelijkertijd je hoofd koel te houden. Maar de gedachten aan je onderkleding blijven als een schaduw in je hoofd rondzwerven.

Plotseling, halverwege een zin, komt er een technische storing. Iemand zegt dat ze even hun camera moeten uitschakelen. Dit is je kans. Met een sprongetje van moed ga je rechtop staan om een blik op je haar te werpen in de spiegel aan de andere kant van de kamer. En dat is het moment dat het misgaat. Je vergeten kleding van onderen komt als een schokkende onthulling tevoorschijn.

In de vertrouwde omgeving van je eigen huis dacht je dat er geen risico was, maar nu realiseer je je dat je zonder het te willen de schijnwerpers op jezelf hebt gericht. Voordat je het weet, zie je dat je per ongeluk in je onderbroek bent vastgelegd terwijl je probeert te verdoezelen dat je je niet hebt aangekleed. Je hart slaat een slag over. De angst om te worden vastgelegd in een gênante situatie laat je in een freeze-modus schieten.

“Dit kan niet echt gebeuren!” schreeuw je in stilte terwijl je probeert te bedenken wat je nu moet doen. Het filmpje stopt… Het is de ultieme les in de valkuilen van het thuiswerken. Het was niet de bedoeling dat je een scène uit een komediefilm zou naspelen, maar hier ben je dan, de hoofdrolspeler in je eigen slapstickverhaal.

Wat is het leven zonder een beetje chaos en humor? En zo ga je verder, in je bloesje en onderbroek, terwijl je jezelf herinnert dat deze ochtenden onderdeel zijn van het avontuur dat we leven, vol met momenten die we nooit zullen vergeten. We hopen dat ze er zelf om gelachen heeft. Misschien heeft ze het zelfs express gedaan. Wat denken jullie?