Rick Brandsteder in de knel na emotionele crash: “Ik zocht troost, maar verloor mezelf”
Maandagochtend stond Rick Brandsteder (41) in de Utrechtse rechtszaal – niet als presentator, maar als verdachte. De reden: rijden onder invloed, met een alcoholpromillage van 1,83 – gelijk aan veertien glazen bier. Wat daar aan voorafging, is geen simpel drankverhaal, maar een emotioneel relaas van rouw, gemis en verkeerde keuzes.
Een berm, een fles jenever en herinneringen aan zijn vader
Op 3 maart belandde Rick in de berm bij Breukelen. Een geschrokken getuige belde de politie. Wat bleek: Rick zat niet alleen vol alcohol, maar had ook sporen van softdrugs in zijn bloed. Voor de rechter vertelde hij openhartig hoe hij die dag overspoeld werd door verdriet. Hij was in het huis van zijn overleden vader, Ron Brandsteder, en brak.
“Ik ben toen naar de supermarkt gereden, kocht een sixpack bier en een fles jenever – omdat mijn vader altijd een kopstootje dronk,” legde Rick uit. “Ik was niet helder.” Daarna volgden slok na slok, van het dashboard tot de berm, tot het misging.
“Het was troost zoeken… maar ik verloor het overzicht”
Volgens de politieverklaring slingerde Rick over de weg, kwam bijna tegen een boom tot stilstand en hing uiteindelijk half boven de sloot. In zijn beleving had hij pas écht gedronken toen hij geparkeerd stond, maar de rechter maakte duidelijk: “Uw alcoholpromillage was 1,83 – dat komt overeen met veertien bier.”
Rick hield vol: “Ik had maar twee biertjes op toen ik reed. De rest dronk ik pas toen de auto stilstond.” De rechter kon nog geen harde conclusie trekken over wanneer hij exact dronk, en stelde de zaak uit voor verder onderzoek. Zijn rijbewijs kreeg hij wel terug.
De nasleep: cel, valpartijen en hulp zoeken
In de observatiecel ging het van kwaad tot erger: Rick kon nauwelijks op zijn benen staan en viel bijna om. “U was er niet meer bij,” zei de rechter droogjes. Het was het dieptepunt van een dag waarop rouw en alcohol samen een giftige cocktail vormden.
Toch heeft Rick sindsdien stappen gezet. “Ik krijg hulp van een psycholoog. En ik heb sindsdien geen druppel meer gedronken.” Dat is opvallend, want in 2022 was hij ook al opgenomen in een afkickkliniek in Zuid-Afrika, met de belofte nooit meer te drinken.
Geen veroordeling, maar wél een wake-up call
De zaak is voorlopig aangehouden. De rechter wil eerst weten wanneer Rick precies begon met drinken: vóór of ná het rijden. Maar wat wél duidelijk is: Rick staat op een kantelpunt. En de vraag is niet alleen wat de rechter straks zegt, maar of hij deze keer zijn belofte aan zichzelf wél kan houden.
Een ongelukkige samenloop van omstandigheden of een signaal dat het écht anders moet? De tijd zal het leren. Eén ding is zeker: verdriet mag je voelen, maar hoe je ermee omgaat maakt het verschil.
